Тэкст у загалоўку я скапіравала і ўставіла. Таму ўсе словы там з вялікіх літар.
Максім адпусціў мяне з працы, каб паспела на першы цягнік, а сам застаўся, адзін, дарабіў і прыбраўся. А я а другой ужо была ў горадзе па справах. Колькі там людзей!
Не, там нема весялосці, там проста жыццё.
І я раптам адчула, быццам аказалася ў Мінску не па справах, а на вакацыі.
Мне захацелася таксама дзе-небудзь сесці і пасядзець. Але я паехала дамоў – я вырашыла сёння дома сесці і дапісаць да кропкі чарговую главу свайго рамана.
Села і дапісала.
І плакала. І калі пісала, плакала. Слёзы цякуць і цякуць з мяне, быццам, калі з мяне выйдзе больш вады, дзесьце яе стане менш.
Глава была перадапошняя.
Засталося фінальную напісаць.
Дэталь: на ганку TNT Rock Club стаяла аўтамабільнае дзіцячае крэсла, у ім дзіцё ляжала малюсенькае, з дзіцём быў тата.
Пост на беларускай, таму што раман таксама на беларускай.
На беларускай ён цячэ, а я не захлынаюся.
_____________
Калі вы хочаце мяне падтрымаць – слухайце мае кнігі.
Комментариев нет:
Отправить комментарий